Александар Македонски или Александар Македонски бил крал на Античкото македонско кралство и најголемиот воен командант кој античкиот свет некогаш го познавал. Кога разговарал за својата биографија со францускиот дипломат Буриен, Наполеон Бонапарта еднаш рекол: „Го ставам Александар во првиот ранг, мојата причина за давање предност на македонскиот крал е, поради зачнувањето, а пред сè, извршувањето на неговата кампања во Азија“. Многумина од нас слушнале за овој голем Македонец, но кои биле неговите достигнувања и зошто денес го почитуваат толку многу Македонци?
Роден во јули 336 година п.н.е. во Пела, Александар бил син на македонскиот крал Филип II, член на династијата Аргеади. Неговата мајка, Олимпија, била принцеза на Епир и била четврта сопруга на Филип. Воспитан на манири на благородни македонски младинци, Александар научил да чита, да свири лира, да јава, да се бори и да лови.
На 10-годишна возраст, Александар покажал многу храброст и амбиција кога успеал да го скроти дивиот коњ што му го донел на татко му трговец од Тесалија. Филип, пресреќен поради ова прикажување, во солзи го бакнал синот, велејќи: „Момче мое, мора да најдеш царство доволно големо за твоите амбиции, бидејќи Македонија е премала за тебе“, и му го купил коњот. Александар го нарекол Букефалас и именувал град во близина на Индија по животното откако умрело. 
На 13- тиот роденден на Александар, Филип ја започнал потрагата по учител и го избрал македонскиот полиматик Аристотел за улогата. Аристотел ги подучувал Александар и неговите придружници за медицината, филозофијата, моралот, религијата, логиката и уметноста. Под покровителство на Аристотел, Александар развил страст за делата на Хомер, а особено за Илијадата. Аристотел му дал прибелешка копија, која Александар подоцна ја носел во своите походи.
На 16-годишна возраст, образованието на Александар под Аристотел завршило, а Филип го сметал за подготвен за борба. Една од неговите први воени кампањи вклучуваше угнетување на бунтот во Тракија додека Филип го освои грчкиот град Византија (денешен Истанбул). Во 338 п.н.е., Александар се придружил на својот татко и на македонската војска додека тие тргнале кон југ кон Термопили. Тие продолжија да го окупираат градот Елатеа, кој беше само неколкудневен марш и од Атина и од Теба. Македонците маршираа додека конечно не се соочија со грчката војска кај Херонеја. Кога Филип командуваше со десното крило, а Александар лево и придружуван од група доверливи генерали на Филип, Македонците еднаш засекогаш ја скршија грчката војска и непротивставени маршираа во Пелопонез, срцето на Грција. Се вели дека по битката кај Херонеја, Филип бил толку пресреќен што заиграл „оро“ на бојното поле каде победила моќната македонска војска.
По враќањето во Пела со цела освоена Грција, Филип се оженил со Клеопатра Евридика во 338 п.н.е., внука на неговиот генерал Атал. Бракот ја направи позицијата на Александар како наследник помалку сигурна, бидејќи секој син на Клеопатра Евридика ќе биде целосно македонски наследник, додека Александар беше само полуМакедонец. Откако се скарал со својот татко на денот на бракот, Александар извикал: „Како може овој човек да те однесе од Македонија во Персија кога не може да се пресели од едно место на друго“, откако Филип се сопнал пијан. Александар бил протеран во егзил и вратен 6 месеци подоцна.
Во летото 336 п.н.е., Филип бил убиен од капетанот на неговите телохранители Павзанија. Додека Павзаниј се обидел да избега, тој се сопнал од лозата и бил убиен од неговите гонители. Александар бил прогласен за крал на лице место од страна на благородниците и војската на 20-годишна возраст.
Сега, крал, Александар ја имаше Персија пред својот нишан. Филип ги направил потребните подготовки за да биде можна инвазија пред неговата смрт, а Александар имал лукавство и амбиција да ги исполни соништата на неговите татковци да биде крал на Азија. Откако ја обезбедил и ја зацврстил својата власт дома, Александар тргнал да го победи Дариј III и да ја апсорбира Персиската империја.
Војската на Александар преминала во Мала Азија во 334 п.н.е. со приближно 48.100 војници; 6.100 коњаници; и флота од 120 бродови со екипаж од 38.000 составена главно од најдобрите македонски војници и некои грчки платеници и робови. По првичната победа против персиските сили во битката кај Граник, Александар го прифатил предавањето на персискиот сатрап. Поаѓајќи од Халикарнас, Александар продолжил во Гордиум, каде што славно го „одврзал“ Гордиевиот јазол. Според легендата, на Александар му било кажано дека идниот крал на Азија ќе биде единствената личност што ќе го одврзе јазолот. Александар реагирал на ова типично македонски начин со одоблекување на мечот и пресекување на јазолот на два дела.
Во пролетта 333 п.н.е., Александар марширал во Сирија, а во Египет до 332 п.н.е. За време на престојот во Египет ја основал Александрија и бил прогласен за фараон. Напуштајќи го Египет во 331 п.н.е., тој го поразил Дариј во битката кај Гавгамела. Македонската фаланга се покажала премногу ефикасна и Дариј побегнал додека Александар го зазел Вавилон. Александар го гонел Дариј и открил дека бил убиен од сопствените генерали. Тој тврдел дека, додека умрел, Дариј го именувал за негов наследник на персискиот престол. Се смета дека Персиската империја паднала со Дариј. 
Александар се вратил во Вавилон и бил откриен заговор против неговиот живот. Еден од неговите офицери, Филотас, бил погубен затоа што не го известил Александар. Пијан и уште посомнителен, Александар лично го убил Клитус за време на насилна пијана расправија во која Клитус го обвини Александар за неколку судиски грешки, а особено дека заборавил на македонскиот начин во корист на корумпираниот ориентален начин на живот.
Во знак на единство меѓу Македонците и Персијците и со надеж дека ќе им даде пример на своите генерали, Александар ја зел Роксана, етничка Персијка, за своја сопруга.
Во зимата 327/326 п.н.е., Александар лично водел поход против индискиот крал Пор. Следела жестока битка во Хиндукуш каде што Македонците биле спротивставени на моќните индиски воени слонови. Александар бил ранет со копје во рамото и глуждот, но закрепнал. Неговиот сакан коњ, Букефалас, немал толку среќа и загинал во битката.
Источно од кралството Пор, во близина на реката Ганг, војската на Александар, исцрпена од повеќегодишните кампањи, побунила, одбивајќи да маршира подалеку на исток. Александар се обидел да ги убеди своите војници да маршираат подалеку, но неговиот генерал Коенус го молел да го промени своето мислење и да се врати. Мажите, рече тој, „копнееле повторно да ги видат своите родители, нивните сопруги и деца, нивната татковина“. Александар на крајот се согласил и свртел кон југ, марширајќи покрај Инд и назад во Вавилон.
Назад во Вавилон, Александар планирал серија нови походи, почнувајќи со инвазија на Арабија, но тој немал шанса да ги реализира. На 10 или 11 јуни 323 п.н.е., Александар умрел во својата палата во Вавилон II, на 32-годишна возраст. Кратко пред почетокот на планираниот арапски поход, тој добил висока температура откако испил од чаша вино. Тој „викна на глас како да е погоден од силен удар“. Треската завладеа и стануваше се посилна секој нареден ден до тој степен што тој не можеше да се движи и да зборува. На Македонците им беше дозволено за последен пат да го поднесат својот водач пред тој конечно да подлегне на болеста на 7 јуни 323 година п.н.е. во македонскиот месец Дејсиј. Александар Македонски, македонскиот крал и големиот освојувач на Персиската империја, умре на 33-годишна возраст без да назначи наследник на Македонската империја. 
Смртта на Александар го отвори анархичното доба на одделенијата Дијадочи и следеше крвава македонска граѓанска војна за власт. Штом се дознала веста за смртта на Александар, Грците се побуниле, а Македонците биле поразени и протерани од Грција. Во Азија македонските команданти кои му служеле на Александар меѓусебно се бореле за власт. Македонската империја се подели на четири главни кралства - Селевк (Азија), Птоломеј (Египет), Лизимах (Тракија) и синот на Антипатар Касандар (Македонија, вклучително и Грција). Подемот на Рим стави крај на македонските кралства. Македонија и Грција биле освоени во 167/145 п.н.е.
Телото на Александар било положено во златен антропоиден саркофаг кој бил исполнет со мед, кој пак бил сместен во златен ковчег. Додека погребното кортеж на Александар беше на пат за Македонија, Птоломеј го зазеде и привремено го однесе во Мемфис. Неговиот наследник, Птоломеј II, се обидел да го пренесе саркофагот во Александрија, но легендата вели дека конвојот бил нападнат од заседа за време на песочна бура и телото на Александар останува изгубено до ден-денес.
Наследството на Александар се протега надвор од неговите воени освојувања. Неговите кампањи значително ги зголемија контактите и трговијата меѓу Истокот и Западот. Некои од градовите што ги основал станале главни културни центри, од кои многу преживеале до 21 век.
Македонците од секоја генерација од антиката до републиката отсекогаш чувствувале афинитет кон овој голем генерал, и додека многу земји можеби тврдат дека е нивен, Александар бил и секогаш бил Македонец.
